Παρά το γεγονός ότι ο νεφρός περιβάλλεται και προστατεύεται από τους μεγάλους οσφυϊκούς μυς, τα σώματα των σπονδύλων, τις πλευρές, το παρανεφρικό λίπος και την περιτονία του Gerota, τα νεφρικά τραύματα αποτελούν τις συχνότερες κακώσεις του ουροποιογεννητικού συστήματος. Οι νεφροί συμμετέχουν στο 8-10% των κλειστών κακώσεων της κοιλίας.
ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΓΙΑ
ΤΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΝΕΦΡΟΥ
| 1 | Υπoκάψιo αιμάτωμα ή μικρή κάκωση φλοιού, χωρίς συμμετοχή της αποχετευτικής οδού (θλάσηνεφρού) |
| 2 | Περινεφρικό αιμάτωμα ή ρήξη φλοιού βάθους <1cm, χωρίς συμμετοχή της αποχετευτικής οδού |
| 3 | Ρήξη παρεγχύματος βάθους >1cm, χωρίς συμμετοχή της αποχετευτικής οδού |
| 4 | Μεγάλη ρήξη παρεγχύματος με συμμετοχή (ρήξη) της αποχετευτικής οδού ή τραυματισμός νεφρικής αρτηρίας ή φλέβας |
| 5 | Κατακερματισμός νεφρού ή απόσπαση (ρήξη) του νεφρικού μίσχου. |
ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΚΑΚΩΣΕΩΝ
Οι κακώσεις των νεφρών ταξινομούνται ανάλογα με τον μηχανισμό κάκωσης σε ανοιχτές καικλειστές.
ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΚΑΚΩΣΕΙΣ (80-85%)
Οι κλειστές (αμβλείες) κακώσεις προέρχονται συνηθέστερα από τροχαία ατυχήματα, πτώσεις,ατυχήματα οχημάτων με πεζούς, σπορ που απαιτούν σωματική επαφή και από εγκληματικές ενέργειες. Τα τροχαία ατυχήματα αποτελούν την πλειοψηφία των κλειστών κακώσεων των νεφρών, με ποσοστό άνω του 50%
ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΚΑΚΩΣΕΙΣ (6%-14%)
Οι τραυματισμοί από πυροβόλα όπλα, θραύσματα οβίδων και από νύσσοντα ή τέμνοντα όργανα αποτελούν τις πιο συχνές αιτίες ανοιχτών κακώσεων των νεφρών. Οι νεφρικές κακώσεις μετά από τέτοιο τραύμα είναι πιο σοβαρές (στο 70%) και λιγότερο προβλέψιμες ως προς την έκβαση τους σε σχέση με τις αμβλείες κακώσεις.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Η απόφαση για τη χειρουργική ή μη αποκατάσταση του τραυματισμένου νεφρού βασίζεται σε παραμέτρους όπως o μηχανισμός κάκωσης, η αιμοδυναμική κατάσταση του ασθενούς, οι συνυπάρχουσες κακώσεις και η ακτινογραφική σταδιοποίηση.
Στη μεγάλη πλειονότητά τους τα αμβλέα τραύματα δεν είναι κλινικά σημαντικά, ενώ το 70% των διατιτραινόντων νεφρικών τραυμάτων αντιμετωπίζονται χειρουργικά.
Μόνο όταν η σταδιοποίηση των διατιτραινόντων τραυμάτων αποδεικνύει μικρού βαθμού κάκωση μπορεί να ακολουθηθεί συντηρητική προσέγγιση.
Οι ενδείξεις χειρουργικής αντιμετώπισης των νεφρικών κακώσεων χωρίζονται σε απόλυτες και σχετικές. Στις απόλυτες περιλαμβάνονται η αιμοδυναμική αστάθεια λόγω συνεχιζόμενης αιμορραγίας και το επεκτεινόμενo αιμάτωμα στην οσφυϊκή χώρα με την παρουσία ψηλαφούμενου σφυγμού.
Στις σχετικές ενδείξεις περιλαμβάνονται η εκτεταμένη ρήξη της αποχετευτικής οδού, η μη επαρκής σταδιοποίηση και η αρτηριακή θρόμβωση.