Το αδενοκαρκίνωμα του νεφρού RCC (Renal clear carcinoma) αντιπροσωπεύει το 2-3% όλων των καρκίνων. Προέρχεται από την φλοιώδη μοίρα του νεφρού. Εμφανίζεται 2 – 3 φορές συχνότερα σε άντρες σε σχέση με τις γυναίκες. Συνήθως στην 5η και 6η δεκαετία της ζωής, με τάση τα τελευταία χρόνια να εμφανίζεται σε όλο και σε νεότερες ηλικίες. Ο καρκίνος του νεφρού συχνά εμφανίζεται ως ένας μονήρης όγκος μέσα σε ένα νεφρό. Μερικές φορές μπορεί να αναπτυχθούν περισσότεροι από ένας όγκοι σε έναν νεφρό. Λιγότερο συχνά, οι όγκοι μπορεί να αναπτυχθούν και στους δύο νεφρούς την ίδια στιγμή.
ΤΙ ΑΥΞΑΝΕΙ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ
ΓΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΝΕΦΡΟΥ;
• Το κάπνισμα.
• Η Παχυσαρκία.
• Η Υψηλή αρτηριακή πίεση.
• Διατροφή (Η υπερβολική κατανάλωση κόκκινου κρέατος, ζωικού λίπους και τηγανητών αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο του νεφρού).
• Από την άλλη πλευρά, η συχνή κατανάλωση φρούτων και λαχανικών έχει προστατευτική δράση.
• Το Οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του νεφρού
• Η Χρόνια νεφρική ανεπάρκεια (Αιμοκάθαρση).
Επίσης, πολλοί άνθρωποι που έχουν αυτούς τους παράγοντες δεν θα αναπτύξουν ποτέ τη νόσο.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
· Αιματουρία
· Πόνος στη μία πλευρά του κάτω μέρους της μέσης, που δεν έχει προκληθεί από κάκωση
· Εμφάνιση όγκου ή μάζας στο πλάι ή στο κάτω μέρος της μέσης
· Έντονο αίσθημα κόπωσης
· Απώλεια βάρους χωρίς εμφανή λόγο
· Πυρετός που δεν υποχωρεί για μερικές βδομάδες, και δε φαίνεται να συνδέεται με κάποια άλλη λοίμωξη
· Πρήξιμο στα πόδια (οίδημα)
ΙΣΤΟΛΟΓΙΚΟΙ ΤΥΠΟΙ
• Διαυγακυτταρικό καρκίνωμα, το συχνότερο 75%.
• Θηλώδες καρκίνωμα, 15%.
• Χρωμόφοβο καρκίνωμα,5%.
• Καρκίνωμα των αθροιστικών σωληναρίων, 2%.
• Αδιαφοροποίητο καρκίνωμα.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ
· Ιστορικό του ασθενούς
· Κλινική εξέταση
· Εργαστηριακό έλεγχο (γενικές εξετάσεις αίματος, ούρων)
· Απεικονιστικές εξετάσεις όπως:
• Υπερηχογράφημα: προσφέρει σημαντικά στην πρώιμη διάγνωση του νεφρικού καρκινώματος ,έχοντας μάλιστα ανακαλύψει εντελώς τυχαία την ύπαρξη καρκινικών βλαβών σε πρόωρο στάδιο.
• Αξονική Τομογραφία κοιλίας και οπισθοπεριτοναϊκού χώρου: Αποτελεί εξέταση εκλογής για τη διάγνωση αλλά ταυτόχρονα προσφέρει και σημαντική βοήθεια και την σταδιοποίηση του καρκίνου του νεφρού.
• Μαγνητική Τομογραφία κοιλίας και οπισθοπεριτοναϊκού χώρου: Είναι ισοδύναμη με την αξονική τομογραφία στη διάγνωση του νεφρικού καρκίνου, αλλά πλεονεκτεί στη σταδιοποίηση του.
Η διάγνωση τίθεται με την αξονική τομογραφία και μπορεί να επιβεβαιωθεί με τη μαγνητική τομογραφία (η οποία ελέγχει καλύτερα και την τοπική επέκταση του όγκου στους παρακείμενους ιστούς).
Σπάνια θα απαιτηθεί προ εγχειρητικά βιοψία για επιβεβαίωση της διάγνωσης.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η θεραπεία εξαρτάται από το μέγεθος του όγκου, το στάδιο της νόσου καθώς και την ηλικία του ασθενούς.
· Η χειρουργική θεραπεία: θεωρείται η θεραπεία εκλογής για τον εντοπισμένο καρκίνο του νεφρού. Η επέμβαση μπορεί να αφορά στην αφαίρεση ολόκληρου του νεφρού (ριζική νεφρεκτομή) ή σε κάποιες περιπτώσεις (μονήρης νεφρός, νεαρό ηλικίας του ασθενούς) μόνο του όγκου (μερική νεφρεκτομή ή ογκεκτομή).
· Αρτηριακός εμβολισμός: Αυτή η θεραπεία βοηθάει να συρρικνωθεί ο όγκος παρεμποδίζοντας τη ροή του αίματος στο νεφρό, γεγονός που εμποδίζει τον όγκο να λαμβάνει οξυγόνο και άλλα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται για να αναπτυχθεί.
· Κρυοθεραπεία ή εκτομή με ραδιοσυχνότητες: Αυτές οι διαδικασίες χρησιμοποιούν ψύξη (κρυοθεραπεία) ή θερμότητα (ραδιοσυχνότητες) για να καταστρέψουν τον ιστό του όγκου χωρίς πραγματικά να τον αφαιρούν, επιτυγχάνοντας τελικά να τον νεκρώσουν.
· Η ακτινοθεραπεία εφαρμόζεται παρηγορητικά σε ασθενείς που έχουν μεταστάσεις.
· Η ανοσοθεραπεία έχει χρησιμοποιηθεί, αλλά τα ποσοστά ανταπόκρισης είναι χαμηλά.
· Η μοριακή θεραπεία εφαρμόζεται όλο και περισσότερο. Στοχεύουν σε μοριακό επίπεδο τα καρκινικά κύτταρα και προσπαθούν να εμποδίσουν την ανάπτυξή τους, με τα αποτελέσματα να είναι ενθαρρυντικά.
· Η χημειοθεραπεία και η ακτινοθεραπεία παίζουν μόνο παρηγορητικό ρόλο με όχι καλά αποτελέσματα , μιας και ο καρκίνος του νεφρού είναι ένας χημειοάντοχος και ακτινοάντοχος όγκος.
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ
Επειδή η νόσος μπορεί να επανεμφανιστεί, θα πρέπει να γίνονται, κάτω από την παρακολούθηση του ουρολόγου, εξετάσεις σε τακτικά χρονικά διαστήματα.
Οι εξετάσεις αυτές είναι η κλινική εξέταση, οι εξετάσεις αίματος, η ακτινογραφία θώρακος, ηαξονική τομογραφία και το υπερηχογράφημα.