Φίμωση

Φίμωση,  είναι η συγγενής ή επίκτητη στένωση του στομίου της ακροποσθίας (του δέρματος που καλύπτει τη βάλανο, κεφαλή του πέους), με συνέπεια αδυναμία αποκάλυψης της βαλάνου με έλξη της ακροποσθίας προς τη βάση του πέους.

Η φίμωση είναι η κατάσταση κατά την οποία η ακροποσθία, το τμήμα δηλαδή του δέρματος το οποίο καλύπτει τη βάλανο (κεφάλι) του πέους είναι στενό ή έχει κλείσει αφήνοντας ένα μικρό πέρασμα για να βγαίνουν τα ούρα. Αυτό, έχει ως συνέπεια να μη μπορεί να τραβηχτεί προς τα πίσω, ώστε να αποκαλύπτεται πλήρως η βάλανος όταν το πέος βρίσκεται τόσο σε χάλαση όσο και σε στύση. Φυσιολογικά, η ακροποσθία είναι ελαστική, ώστε να επιτρέπεται με ευχέρεια η κίνηση του δέρματος κατά την πλήρη στύση.

AITIA

Η φίμωση είναι είτε συγγενής (απο τη γέννηση του παιδιού), είτε επίκτητη (εμφανίζεται κάποια στιγμή στη ζωή).

 

ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ

·        Χρόνιες φλεγμονές στη βάλανο και στην ακροποσθία (βαλανοποσθίτιδα) και κυρίως μυκητιάσεις που δεν αντιμετωπίζονται σωστά.

·        Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι από τους κύριους προδιαθεσικούς παράγοντες για τη δημιουργία φλεγμονών στην περιοχή και κατ΄ επέκταση φίμωσης.

·        Τραυματισμός κατά τη σεξουαλική πράξη.

 

 

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

 

·        Υποτροπιάζουσες φλεγμονές της βαλάνου και της ακροποσθίας

·        Πόνος και δυσχέρεια κατά τη σεξουαλική επαφή

·        Επώδυνη στύση που μπορεί να έχει ως συνέπεια την απώλεια της στύσης (στυτική δυσλειτουργία)

·        Τέλεια απόφραξη της βαλάνου που μπορεί να έχει ως συνέπεια ακόμα και την αδυναμία ούρησης

·        Πρόωρη εκσπερμάτιση, λόγω του ότι η περιοχή γίνεται πολύ ευαίσθητη

·        Παραφίμωση *

·        Ανάπτυξη καρκίνου πέους, μακροπρόθεσμα εφ’ όσον δεν αντιμετωπιστεί για πολλά χρόνια (σπάνια)

 

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η θεραπεία μπορεί να είναι είτε συντηρητική, είτε χειρουργική.

ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Όταν η φίμωση είναι σε αρχικό στάδιο και οφείλεται σε κάποια δερματολογική πάθηση ή φλεγμονή της περιοχής, η χρήση κάποιων αλοιφών που θα σας συστήσει ο γιατρός σας μπορεί να έχει καλά αποτελέσματα. Όταν όμως το δέρμα της ακροποσθίας έχει χάσει την ελαστικότητα του και έχει γίνει ουλώδες τα φάρμακα δεν μπορούν να βοηθήσουν και θα σας συστηθεί η χειρουργική αντιμετώπιση.

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Η περιτομή είναι η επέμβαση που εφαρμόζεται στην πλειοψηφία των ασθενών με φίμωση. Αφαιρείται το παθολογικό δέρμα και ακολουθεί η πλαστική συρραφή της ακροποσθίας. Συνήθως, γίνεται με τοπική αναισθησία και ο ασθενής εξέρχεται την ίδια ημέρα από το νοσοκομείο. Υπάρχουν κάποιες επιπλοκές που μπορεί να συμβούν αλλά ευτυχώς είναι σπάνιες (αιμάτωμα, μόλυνση τραύματος). Υπάρχουν κάποιες παραλλαγές στην τεχνική, οι οποίες έχουν κυρίως να κάνουν με την έκταση του δέρματος που θα αφαιρεθεί. Η καταλληλότερη για κάθε ασθενή συναποφασίζεται με το γιατρό του.

 

* ΠΑΡΑΦΙΜΩΣΗ

Είναι μια σοβαρή και επείγουσα κατάσταση η οποία οφείλεται είτε στην παραμονή επί ώρες της ακροποσθίας τραβηγμένης προς τα πίσω, είτε στην ύπαρξη φίμωσης. Στην τελευταία περίπτωση, η ακροποσθία κατά τη φάση της στύσης μπορεί με βίαιο τρόπο να ολισθήσει πίσω από τη βάλανο, αλλά λόγω του στενού στομίου να μη μπορεί να επανέλθει στην αρχική της θέση. Το στενό στόμιο δημιουργεί μια δακτυλιοειδή περίσφιξη στο πέος, το οποίο εμποδίζει τη φυσιολογική κυκλοφορία του αίματος. Αν αυτό παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να προκαλέσει ισχαιμία και νέκρωσης της περιοχής. Η παραφίμωση πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα από ουρολόγο.

ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΤΗΣ ΦΙΜΩΣΗΣ

·        φλεγμονές της βαλάνου και της ακροποσθίας (βαλανοποσθίτιδες)

·        δυσχέρεια και πόνος κατά την σεξουαλική επαφή

·        σχηματισμός ραγάδων (μικρές ρήξεις) του δέρματος

·        μικρή διάρκεια στύσης

·        πρόωρη εκσπερμάτιση

·        παραφίμωση

 

ΦΙΜΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΠΕΟΥΣ

Βασική αρχή όσον αφορά τον καρκίνο του πέους αποτελεί η επιμελής καθαριότητα. Αν παρατηρηθεί φίμωση τότε θα πρέπει να αποκαθίσταται χειρουργικά λόγω αυξημένου κινδύνου ανάπτυξης καρκινωμάτων. Οι περισσότεροι καρκίνοι δεν δίνουν συμπτώματα στα αρχικά τους στάδια, αυτό είναι το κοινό τους χαρακτηριστικό.

Είναι όμως πολύ σημαντική η θεραπεία και η εξέλιξη της νόσου σε σχέση με την πρόληψη.