Ουρολοίμωξη καλείται κάθε λοίμωξη (συνήθως βακτηριακή) που προσβάλλει κάποιο τμήμα του ουροποιητικού συστήματος.
Φυσιολογικά, τα ούρα είναι στείρα μικροβίων, δηλαδή δεν περιέχουν μικροοργανισμούς, όταν όμως μικροοργανισμοί εισέλθουν στο ουροποιητικό σύστημα τότε μπορούν να πολλαπλασιαστούν και να προκαλέσουν λοιμώξεις, τις λεγόμενες ουρολοιμώξεις.
Ο κύριος παράγοντας που ευθύνεται για την ουρολοίμωξη είναι το βακτήριο Escherichia coli που είναι γνωστό και ως κολοβακτηρίδιο. Οι πιο κοινοί τύποι ουρολοίμωξης είναι η οξεία κυστίτιδα (στην ουροδόχο κύστη) και η προστατίτιδα (στον προστάτη). Σοβαρότερες όμως θεωρούνται οι λοιμώξεις του ανώτερου ουροποιητικού συστήματος (πυελονεφρίτιδα, σπειραματονεφρίτιδα).
Τα βασικότερα συμπτώματα είναι η συχνουρία, η ενόχληση κατά την ούρηση και τα θολά ούρα. Οι ουρολοιμώξεις, παρά τα «θορυβώδη» συμπτώματά τους, αντιμετωπίζονται σχετικά εύκολα με σύντομη χορήγηση αντιβιοτικών. Οι ουρολοιμώξεις, είναι ο δεύτερος πιο συχνός τύπος λοιμώξεων στον άνθρωπο, με τη γυναίκα ιδιαίτερα επιρρεπή σε αυτές, για ανατομικούς λόγους, αφού η ουρήθρα της, είναι πολύ μικρότερη από του άντρα, επιτρέποντας στα βακτήρια να μπουν γρήγορα στην κύστη. Επίσης, η γυναικεία ουρήθρα απέχει ελάχιστα εκατοστά από το αιδοίο και τον πρωκτό, όπου φυσιολογικά υπάρχουν μικρόβια.
Για τις γυναίκες, ο κίνδυνος να αναπτύξουν έστω ένα επεισόδιο ουρολοίμωξης στη ζωή τους, είναι μεγαλύτερος από 50%, ενώ οι ουρολοιμώξεις στους άντρες δεν είναι τόσο συχνές όσο στις γυναίκες, αλλά συνήθως είναι πιο σοβαρές και απαιτούν μεγαλύτερης διάρκειας θεραπεία.
Κάθε άνθρωπος μπορεί να πάθει ουρολοίμωξη, αλλά υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που ευνοούν την εμφάνισή της. Τέτοιοι παράγοντες είναι η πλημμελής υγιεινή, ορισμένες κακές συνήθειες όπως η ελλιπής ενυδάτωση και η αναστολή ούρησης, καθώς και ορισμένες σεξουαλικές συνήθειες, όπως η μη ούρηση μετά τη σεξουαλική επαφή.
Προδιαθεσικοί παράγοντες είναι επίσης, η χρόνια παραμονή ούρων στην ουροδόχο κύστη, η παρουσία λίθων στο ανώτερο ή κατώτερο ουροποιητικό, παθολογικές καταστάσεις όπως ο διαβήτης, η εγκυμοσύνη, η εμμηνόπαυση, οι εκ γενετής ανατομικές ανωμαλίες στο ουροποιητικό όπως στενώματα ουρητήρα και οι μικροπαρεμβάσεις στην ουρήθρα, για παράδειγμα τοποθέτηση καθετήρα και κυστεοσκόπηση.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα που εμφανίζει ο ασθενής στις λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος είναι:
· Συχνουρία και έντονη ανάγκη για ούρηση
· Αίσθημα καύσου κατά την ούρηση
· Δυσουρία
· Αίμα στα ούρα
· Θολά ούρα
· Δύσοσμα ούρα
· Αύξηση των κολπικών εκκρίσεων στις γυναίκες
· Πυελικό πόνο στις γυναίκες
· Πόνο στο ορθό στους άνδρες
· Καταβολή δυνάμεων και ανορεξία
· Επίσης, σπανιότερα, μπορεί να παρατηρηθεί πόνος κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής, πόνος στο πέος, πόνος στην οσφύ, εμετοί, ρίγη και υψηλός πυρετός.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Για να διαπιστωθεί εάν ένα άτομο έχει ουρολοίμωξη, θα χρειαστεί ένα δείγμα ούρων να εξεταστεί στο εργαστήριο. Η γενική ούρων καταγράφει την ύπαρξη μικροβίων στα ούρα. Αν υπάρχουν υποψίες ή αν η γενική ούρων δείξει την ύπαρξη μικροβίων (πυοσφαίρια >2-4), ο γιατρός θα υποδείξει καλλιέργεια ούρων, η οποία χρειάζεται 48 ώρες, για να πολλαπλασιαστεί το βακτήριο στο εργαστήριο.
Μαζί με τον εντοπισμό του τύπου του μικροβίου, προσδιορίζονται και τα κατάλληλα αντιβιοτικά, για να το καταπολεμήσουν (αντιβιόγραμμα). Η συλλογή των ούρων θα πρέπει να γίνει προσεκτικά σε ειδικό αποστειρωμένο δοχείο που προμηθευόμαστε από το φαρμακείο, ύστερα από πλύσιμο των γεννητικών οργάνων.
Αν ένα άτομο κάνει υποτροπιάζουσες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, ο γιατρός μπορεί να ζητήσει κάποιες επιπλέον ειδικές εξετάσεις, για να διαπιστωθεί εάν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο ουροποιητικό σύστημα, όπως υπερηχογράφημα νεφρών και κύστης.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Για τη θεραπεία των ουρολοιμώξεων λαμβάνονται αντιβιοτικά, τα οποία έχουν επιλεγεί κατόπιν αντιβιογράμματος. Σε απλή κυστίτιδα, χορηγούνται αντιβιοτικά για 3-7 μέρες. Η διάρκεια της θεραπείας, εξαρτάται από τη σοβαρότητα της λοίμωξης, τα συνυπάρχοντα προβλήματα του ασθενή και το χορηγούμενο αντιβιοτικό.
Τα ενοχλήματα υποχωρούν μια με τρεις ημέρες από την έναρξη της αντιβίωσης. Για την εκρίζωση της λοίμωξης είναι απαραίτητη η ολοκλήρωση της αγωγής και όχι η διακοπή της νωρίτερα. Αν τα συμπτώματα επιμένουν πέρα των τριών ημερών θα πρέπει να ενημερωθεί ο θεράπων ιατρός.
Πολλές γυναίκες υποφέρουν από συχνές ουρολοιμώξεις, ενώ περίπου το 20% των νεαρών γυναικών, μετά την πρώτη ουρολοίμωξη, θα έχουν υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις. Κάθε επιπλέον επεισόδιο, αυξάνει τον κίνδυνο ότι θα ξανασυμβεί. Έτσι, κάποιες γυναίκες έχουν υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις, δηλαδή τρία ή περισσότερα επεισόδια κάθε χρόνο. Σε μερικές από αυτές, οι υποτροπές θα σταματήσουν σε 1-2 χρόνια, αν αντιμετωπιστούν σωστά με χημειοπροφύλαξη και έντονη προσπάθεια στην πρόληψη.
Οι άντρες έχουν μικρότερη πιθανότητα από τις γυναίκες να εμφανίσουν ουρολοίμωξη. Συνήθως, οι υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις στους άντρες, συμβαίνουν αν συνυπάρχουν άλλες παθήσεις, όπως υπερτροφία προστάτη, χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα, σακχαρώδης διαβήτης ή νευρογενής κύστη (παραπληγικοί).
ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΡΟΛΗΨΗΣ
· Πίνετε αρκετό νερό, 8-10 ποτήρια την ημέρα, για να ξεπλένεται το ουροποιητικό σύστημα.
· Να ουρείτε όποτε αισθάνεστε την ανάγκη χωρίς να αναστέλλετε το άδειασμα της κύστης.
· Να πλένεστε πριν και μετά τη σεξουαλική πράξη.
· Είναι καλό να χρησιμοποιείται προφυλακτικά μέτρα κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής και να ουρείτε μετά.
· Χρησιμοποιείτε βαμβακερά και όχι νάιλον εσώρουχα και μη φοράτε στενά παντελόνια.
· Μη χρησιμοποιείτε αρωματικά σαπούνια και ταλκ στην περιοχή των γεννητικών οργάνων.
· Οι γυναίκες πρέπει να χρησιμοποιούν προϊόντα υγιεινής που δεν περιέχουν αποσμητικά.
· Οι γυναίκες πρέπει να καθαρίζονται στην τουαλέτα με φορά από εμπρός προς τα πίσω μετά τις κενώσεις.
· Να προτιμάτε το ντους από το μπάνιο στη μπανιέρα.
· Πίνετε χυμό cranberry (βακκινίων), ξινόγαλα ή τρώτε γιαούρτι πρόβειο (με πέτσα) που περιέχει γαλακτοβάκιλλο και προφυλάσσει από τις ουρολοιμώξεις και τις κολπίτιδες (μυκητιάσεις).
ΟΞΕΙΑ ΚΥΣΤΙΤΙΔΑ
Η πιο συχνή ουρολοίμωξη στους ενήλικες είναι η κυστίτιδα. Η κυστίτιδα είναι η μικροβιακή λοίμωξη της ουροδόχου κύστεως και είναι η πιο συχνή οξεία ουρολοίμωξη. Άλλα είδη ουρολοιμώξεων, είναι η ουρηθρίτιδα και η πυελονεφρίτιδα (αναλύονται ξεχωριστά).
ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ Η ΝΟΣΟΣ, ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ
ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΥΡΟΔΟΤΟΥΝ
Η μικροβιακή λοίμωξη της ουροδόχου κύστεως (κυστίτιδα) παρατηρείται συχνότερα στις γυναίκες, λόγω της ανατομίας των γεννητικών οργάνων και η συχνότητα αυξάνεται με την ηλικία. Η μικρότερη συχνότητα των ουρολοιμώξεων στον άνδρα μπορεί να οφείλεται στο μεγαλύτερο μήκος της ουρήθρας, πράγμα που είναι και μια προστασία τους.
Προδιαθεσικοί παράγοντες ουρολοίμωξης είναι η πραγματοποίηση ιατρικών πράξεων στις ουροφόρους οδούς (π.χ. καθετηριασμός, κυστεοσκόπηση), η κύηση, οι ανατομικές ανωμαλίες του ουροποιητικού συστήματος, καθώς και παθήσεις όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, η υπερτροφία προστάτη κ.ά.
Στις λοιμώξεις της κοινότητας του ουροποιητικού συστήματος (εκτός του νοσοκομείου), το συχνότερο αίτιο είναι το κολοβακτηρίδιο (E.Coli). Συνήθως, η γυναίκα αποικίζεται στο κολπικό και περιουρηθρικό (γύρω από την ουρήθρα) βλεννογόνο πριν εκδηλωθεί η λοίμωξη. Άλλα μικρόβια που μπορούν να προκαλέσουν ουρολοιμώξεις, είναι η κλεμπσιέλλα, ο πρωτέας, το enterobacter και τα χλαμύδια.
Επιδημιολογικά στοιχεία
Κάθε χρόνο στις Η.Π.Α. η E.coli προκαλεί το 85–95% των περίπου 6–8 εκατομμυρίων επεισοδίων ανεπίπλεκτης κυστίτιδας σε προεμμηνοπαυσιακές (πριν την εμμηνόπαυση) γυναίκες, με εκτιμώμενο κόστος της άμεσης ιατρικής περίθαλψης στο 1 δισεκατομμύριο δολάρια. Επιπλέον, το 20% των γυναικών, μετά το πρώτο επεισόδιο κυστίτιδας εμφανίζουν συχνές υποτροπές (0,3 έως >20 ετησίως).
ΠΩΣ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ Η ΝΟΣΟΣ – ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Τα συχνότερα συμπτώματα είναι ο υπερηβικός πόνος (στην ουροδόχο κύστη), η δυσουρία (δυσκολία στην ούρηση), το αίσθημα καύσου (κάψιμο και πόνος) κατά την ούρηση και συχνουρία με μικρές ποσότητες ούρων.
Οι ηλικιωμένοι ή οι εξαντλημένοι ασθενείς με λοίμωξη ουροποιητικού είναι δυνατόν να μην έχουν ανάλογα συμπτώματα αλλά να έχουν πυρετό, υπόταση (χαμηλή αρτηριακή πίεση) ή διαταραχή της πνευματικής διαύγειάς τους. Ιδιαιτέρως η οσφυαλγία (πόνος στη μέση), ο πόνος στο λαγόνιο βόθρο ή ο πυρετός μπορούν να δηλώνουν πιθανή πυελονεφρίτιδα (λοίμωξη στους νεφρούς). Μερικές φορές παρουσιάζονται αίμα στα ούρα ή πύον και έμετοι.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ – ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ
Στην εξέταση του δείγματος ούρων (γενική ούρων) που λαμβάνεται στο μέσον της ούρησης του ασθενούς ανιχνεύονται λευκοκύτταρα, ερυθροκύτταρα και μικρή αύξηση του λευκώματος.
Η καλλιέργεια ούρων θέτει τη διάγνωση της ουρολοίμωξης με παρουσία μικροοργανισμών σε αριθμό μεγαλύτερο 105/ml (ή 103/ml και συμβατή συμπτωματολογία). Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται κατά τη συλλογή του δείγματος ούρων για καλλιέργεια: πρέπει να γίνεται με τήρηση των οδηγιών του ειδικού, με καλή καθαριότητα της περιοχής και να συλλέγονται από το μέσον της ούρησης.
Επίσης, μεγάλη σημασία έχει ο χρόνος του ενοφθαλμισμού στα θρεπτικά υλικά στο εργαστήριο. Εάν τα ούρα παραμείνουν σε θερμοκρασία δωματίου, τα μικρόβια πολλαπλασιάζονται και υπάρχει ο κίνδυνος λανθασμένων αποτελεσμάτων στην καλλιέργεια. Είναι απαραίτητο τα ούρα να παραδίδονται άμεσα στον υπεύθυνο του εργαστηρίου και να τοποθετούνται για καλλιέργεια. Σε αντίθετη περίπτωση, και όταν δεν είναι εφικτό να ενοφθαλμιστεί αμέσως το δείγμα, θα πρέπει να παραμένει στο ψυγείο.
ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ
Η κυριότερη επιπλοκή των ουρολοιμώξεων είναι η πυελονεφρίτιδα, με πιθανά συμπτώματα την οσφυαλγία (πόνο στη μέση), τον πόνο στο λαγόνιο βόθρο ή τον πυρετό. Ο πυρετός στις περιπτώσεις πυελονεφρίτιδας, παρά την κατάλληλη θεραπεία, μπορεί να χρειαστεί 5–7 ημέρες έως ότου υποχωρήσει τελείως.
Η διατήρηση του πυρετού σε υψηλά επίπεδα ή η ανοδική πορεία του μαζί με ουδετεροφιλία είναι ένδειξη άμεσου ελέγχου για ενδονεφρικό (στο εσωτερικό του νεφρού) ή περινεφρικό (γύρω από το νεφρό) απόστημα ή/και απόφραξη. Βλάβη του νεφρικού παρεγχύματος και απώλεια της νεφρικής λειτουργίας παρατηρείται κυρίως στην περίπτωση της απόφραξης.
Σε περιπτώσεις ουρολοίμωξης με επιπλοκές, η καλλιέργεια των ούρων επαναλαμβάνεται 1-2 εβδομάδες μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας για τον έλεγχο τυχούσας υποτροπής. Οι οδηγίες του ειδικού ιατρού πρέπει να ακολουθούνται αυστηρά από τον ασθενή.
Οι άνδρες με λοίμωξη ουροφόρων οδών (πλην της ουρηθρίτιδας) πρέπει να υποβάλλονται σε πλήρη ουρολογική εξέταση από ειδικό ιατρό διότι είναι πολύ συχνή η παρουσία ανατομικών ανωμαλιών. Οι υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις στους άντρες μπορεί να συνδέονται και με υπερτροφία προστάτη, ενώ είναι αναγκαίο να σημειωθεί ότι κάθε ουρολοίμωξη σε άνδρα, θεωρείται επιλεγμένη και πρέπει να ελέγχεται ενδελεχώς. Μερικές γυναίκες παρουσιάζουν συχνά ουρολοιμώξεις από διαφορετικά είδη μικροβίων και μερικές φορές οι αναμολύνσεις αυτές σχετίζονται με την ερωτική δραστηριότητα των ασθενών.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ – ΜΕΘΟΔΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ
Οι περισσότερες κυστίτιδες αντιμετωπίζονται με την χορήγηση μιας εφ’ άπαξ δόσης αντιβιοτικού, από τον ειδικό ιατρό. Η απάντηση της καλλιέργειας επιβεβαιώνει τη διάγνωση και το αντιβιόγραμμα βοηθά στην επιλογή του κατάλληλου αντιβιοτικού από τον ιατρό. Κλειδί της θεραπείας αποτελεί η σωστή και τακτική, στις ώρες λήψης της, φαρμακευτική αγωγή.
Τα νέα και υγιή άτομα με εμπύρετη λοίμωξη μπορούν να αντιμετωπιστούν θεραπευτικά εξωνοσοκομειακά (εκτός νοσοκομείου), με αντιβίωση (τριμεθοπρίμη – σουλφαμεθοξαζόλη) επί 2 εβδομάδες, εφόσον ο ειδικός ιατρός το κρίνει και ο ασθενής πληρεί τις απαραίτητες προϋποθέσεις.
Συνήθως, δύο ημέρες μετά την εφαρμογή της θεραπείας συνιστάται επανάληψη της καλλιέργειας ούρων, το διάστημα αυτό όμως μπορεί να ποικίλει ανάλογα με την κάθε περίπτωση.
ΠΩΣ ΝΑ ΠΡΟΦΥΛΑΧΤΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΗ ΝΟΣΟ – ΠΡΟΓΝΩΣΗ
– Το πλύσιμο των χεριών και πριν και μετά την τουαλέτα πρέπει να τηρείται ανελλιπώς από όλους ανεξαιρέτως.
– Η λήψη πολλών υγρών καθημερινά, 8-10 ποτήρια νερό ή και περισσότερα στις ζεστές ημέρες και στη σωματική δραστηριότητα.
– Η άριστη και καθημερινή ατομική καθαριότητα (των γεννητικών οργάνων) από την καθαρότερη περιοχή προς την λιγότερο καθαρή είναι απαραίτητη. Η καθαριότητα των γεννητικών οργάνων στις γυναίκες μετά την τουαλέτα, πρέπει να γίνεται πάντα από εμπρός προς τα πίσω με ξεχωριστές κινήσεις και αλλαγή του χαρτιού.
– Η συχνή – τελεία εκκένωση της κύστης είναι σημαντική. Οι γυναίκες κυρίως (αλλά και οι άνδρες) πρέπει να προσέχουν στο να αδειάζει η κύστη όποτε παρουσιάζεται διάθεση για ούρηση, δηλαδή να μην “κρατούν” την κύστη γεμάτη και ιδιαίτερα πριν από κάθε δραστηριότητα η οποία μπορεί να περιλαμβάνει πίεση στην ουρήθρα, π.χ. οδήγηση, ποδήλατο, σεξουαλική επαφή.
– Η ατομική υγιεινή (καθαριότητα των γεννητικών οργάνων) είναι απαραίτητη πριν και μετά τη σεξουαλική επαφή. Σε περιπτώσεις που η κυστίτιδα έχει σχέση με τη σεξουαλική επαφή πρέπει τηρείται προφύλαξη και μετά το σεξ, η οποία συνίσταται επιπλέον και σε ούρηση αμέσως μετά την σεξουαλική επαφή. Η δε χρήση διαφράγματος και σπερματοκτόνων αλοιφών (επειδή αλλάζουν τη φυσιολογική κολπική μικροβιακή χλωρίδα), αυξάνει περισσότερο την πιθανότητα κυστίτιδας στις γυναίκες.
ΟΙ ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΕΙΝΑΙ
ΣΥΧΝΟΤΕΡΕΣ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Οι γυναίκες προσβάλλονται συχνότερα από τους άνδρες από ουρολοιμώξεις, καθώς για λόγους που οφείλονται στην ανατομία της γυναίκας, τα βακτήρια μπορούν να προσβάλλουν πιο εύκολα το ουροποιητικό σύστημα παρά στους άνδρες.
Επειδή η ουρήθρα στις γυναίκες έχει μικρότερο μήκος από ότι στους άντρες, τα μικρόβια καταφέρνουν να φτάνουν πιο εύκολα στην ουροδόχο κύστη. Επίσης, βρίσκεται πιο κοντά στην πρωκτική περιοχή παρά στους άντρες, έτσι τα βακτήρια μπορούν ευκολότερα να μολύνουν την ουρήθρα, να προκαλέσουν κυστίτιδα ή πυελονεφρίτιδα.
Κατά τη συνουσία, παθογόνα βακτήρια είναι δυνατόν να μεταφερθούν στην ουρήθρα της γυναίκας, ενώ η χρήση διαφράγματος για αντισυλληπτικούς λόγους έχει συσχετισθεί με αυξημένο κίνδυνο για ουρολοίμωξη. Το μη τακτικό άδειασμα της ουροδόχου κύστης, δημιουργεί προϋποθέσεις για ουρολοίμωξη. Τα ούρα που παραμένουν για περισσότερο χρόνο στην ουροδόχο κύστη, μολύνονται από βακτήρια ευκολότερα.
Τα βακτήρια μπορούν να προσβάλουν οποιοδήποτε μέρος του ουροποιητικού συστήματος της γυναίκας: Την ουρήθρα, την ουροδόχοκύστη, τους ουρητήρες και τους νεφρούς.
Οι συχνότερες ουρολοιμώξεις στις γυναίκες είναι οι κυστίτιδες.
Τα κυριότερα συμπτώματα της ουρολοίμωξης είναι:
· Αίσθημα καψίματος ή πόνου κατά την ούρηση
· Συχνοουρία
· Ο ασθενής νιώθει ότι θέλει να ουρήσει αλλά δεν μπορεί
· Απώλεια ούρων
· Τα ούρα μυρίζουν άσχημα
· Το χρώμα των ούρων δεν είναι φυσιολογικό. Μπορεί να είναι θολό ή πολύ σκούρου χρώματος. Ακόμη είναι δυνατόν στα ούρα να περιέχεται αίμα
· Πυρετός
· Πόνος στο κάτω μέρος της πλάτης
· Αναγούλες, εμετοί.
Υπάρχουν μέτρα πρόληψης που είναι αποτελεσματικά εναντίον των ουρολοιμώξεων. Οι γυναίκες που προσβάλλονται συχνά από ουρολοιμώξεις, πρέπει να δίνουν ιδιαίτερη σημασία στα μέτρα πρόληψης.
ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ
¨ Νερό: Οι γυναίκες πρέπει να πίνουν άφθονο νερό. Το νερό βοηθά στο να αποβάλλονται τα βακτήρια από το ουροποιητικό σύστημα
¨ Χυμός μούρων: Ο χυμός μούρων βοηθά στην πρόληψη των ουρολοιμώξεων λόγω αντιμικροβιακής δράσης. Οι ασθενείς που παίρνουν το φάρμακο βαρφαρίνη (warfarin), πρέπει να ενημερώνουν το γιατρό τους ότι καταναλώνουν χυμό μούρων διότι πιθανόν να υπάρχουν αλληλεπιδράσεις που καθιστούν αναγκαία την προσαρμογή των δόσεων του φαρμάκου
¨ Ούρηση: Οι γυναίκες πρέπει να ουρούν συχνά για να αδειάζουν την ουροδόχο κύστη τους και να μην κατακρατούν τα ούρα τους
¨ Σκούπισμα: Κατά γενικό κανόνα οι γυναίκες πρέπει να σκουπίζονται από τα μπροστά προς τα πίσω. Αυτό είναι ακόμη σημαντικότερο μετά την αφόδευση
¨ Σεξ: Μετά από συνουσία ή άλλες σεξουαλικές πράξεις, οι γυναίκες είναι καλό να ουρούν. Με τον τρόπο αυτό διώχνουν βακτήρια που πιθανόν να έχουν σπρωχθεί και εισβάλει στην ουρήθρα τους. Η χρήση λιπαντικής κρέμας, ιδιαίτερα εάν υπάρχει ξηρότητα, βοηθά
¨ Διάφραγμα: Γυναίκες που χρησιμοποιούν διάφραγμα για αντισυλληπτικούς λόγους, εάν παρουσιάζουν συχνά ουρολοιμώξεις, είναι καλό να συζητήσουν με το γιατρό τους εναλλακτικές λύσεις.
¨ Οι ουρολοιμώξεις στις γυναίκες εκτός από το γεγονός ότι μπορεί να είναι οδυνηρές, απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή διότι μπορεί να προσβάλλουν τους νεφρούς. Σε περίπτωση πυελονεφρίτιδας χρειάζεται αντιβίωση για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Επίσης μπορεί να επιβάλλεται και ενδοφλέβια αντιβίωση.
Όταν μια γυναίκα υποψιάζεται ότι οι ενοχλήσεις που έχει, σχετίζονται με ουρολοίμωξη, πρέπει άμεσα να συμβουλεύεται το γιατρό της. Το ιστορικό, η κλινική εξέταση και οι αναλύσεις ούρων με καλλιέργειες, επιτρέπουν τη διάγνωση.
Τα αντιβιοτικά είναι αποτελεσματικά και συνήθως μετά από μία έως δύο μέρες, τα συμπτώματα υποχωρούν.
Σε περιπτώσεις που οι ουρολοιμώξεις επαναλαμβάνονται συχνά, μπορεί να χορηγηθεί προληπτικά αντιβίωση για μερικούς μήνες ή περισσότερο.
Επίσης, σε γυναίκες που παρουσιάζουν συχνότερα ουρολοιμώξεις μετά από το σεξ, ο γιατρός πιθανόν να αποφασίσει να συστήσει τη χορήγηση μιας δόσης αντιβιοτικού μετά από τη συνουσία για σκοπούς πρόληψης.
Τελειώνοντας θέλουμε να τονίσουμε ότι οι ουρολοιμώξεις, απαιτούν άμεση, ορθή αντιμετώπιση. Εάν αφεθούν να εξελιχθούν, μπορούν να προκαλέσουν μόνιμες βλάβες στο ουροποιητικό σύστημα, ενώ σπανιότερα οι επιπλοκές τους μπορούν να θέσουν τη ζωή σε κίνδυνο.
Στις γυναίκες, λόγω του ότι είναι περισσότερο ευπαθείς στις ουρολοιμώξεις, τα μέτρα πρόληψης είναι ιδιαίτερα σημαντικά.