Υδροκήλη αποκαλείται η συλλογή υγρού μεταξύ του τοιχωματικού και του σπλαγχνικού πετάλου του ιδίως ελυτροειδούς χιτώνα του όρχεως.
Στα παιδιά, αυτή οφείλεται στην ατελή απόφραξη της ελυτροπεριτοναϊκής πτυχής, της διόδου δηλαδή, μέσω της οποίας ο όρχις κατεβαίνει από την κοιλιά στο όσχεο, την φυσιολογική του θέση. Υπάρχει, δηλαδή, επικοινωνία ανάμεσα στους χιτώνες του όρχεως και την κοιλιά και για τον λόγο αυτό η πάθηση αποκαλείται επικοινωνούσα υδροκήλη.
Η κατάσταση είναι συχνή στα άρρενα νεογνά και βρέφη αλλά συνήθως υποστρέφει κατά τη διάρκεια του 1ου έτους της ζωής. Τα μεγαλύτερα αγόρια ή οι ενήλικες άντρες μπορούν να αναπτύξουν υδροκήλη ως αποτέλεσμα φλεγμονής ή τραυματισμού στο όσχεο. Συνήθως η υδροκήλη είναι ανώδυνη και δεν προκαλεί πρόβλημα και ως εκ τούτου δεν χρειάζεται πάντα θεραπεία. Όπως κάθε όμως διόγκωση του οσχέου απαιτεί αξιολόγηση από ουρολόγο.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Συνήθως, η μόνη ένδειξη της υδροκήλης είναι μία ανώδυνη διόγκωση του ενός ή και των δύο όρχεων. Στους ενήλικες, αν πάρει μεγάλες διαστάσεις, δημιουργεί ένα αίσθημα δυσφορίας από το μεγάλο βάρος του όρχι.
Μετά τη διενέργεια των διαγνωστικών εξετάσεων (υπερηχογράφημα οσχέου), εάν διαπιστωθεί ότι είναι απλώς υδροκήλη, μπορεί να διενεργηθεί παρακέντηση για αφαίρεση του υγρού, το οποίο όμως στις περισσότερες περιπτώσεις επανεμφανίζεται.
Η υδροκήλη απαιτεί θεραπεία, μόνο αν είναι αρκετά μεγάλη και προκαλεί δυσφορία, και γίνεται χειρουργικά για μόνιμο και οριστικό αποτέλεσμα.
Η ανάρρωση είναι γρήγορη, και ο ασθενής εξέρχεται την επόμενη μέρα από το νοσοκομείο. Θα πρέπει, όμως, το όσχεο να διατηρηθεί ψηλά προς τους όρχεις για μια περίοδο περίπου 2 εβδομάδων.